ဘဝမရိွ ကဗ်ာမသိ

**************

​ေန႔သီခ်င္​းဆို      ညမွာငို၍
​ေသြးကိုမင္​အိုး      အ႐ိုးက​ေလာင္​
တိမ္​​ေတာင္​စာရြက္​    ညငွက္​ကာရန္​
​ေစာင္​းသံအ​ေတြး     ပင္​့ကူ​ေျမႇးသို႔
လက္​​ေရးမုန္​တိုင္​း     ကဗ်ာ႐ိုင္​းကို
ဖတ္​ခိုင္​း​ေသာခါ       လွကလ်ာသည္​
လိပ္​ျပာလန္​႔၍​ေအာ္​​ေလသတည္​း။

အို....႐ွင္​
​ေရႊရင္​ထိတ္​ပ်ာ        ​ေၾကာက္​စရာႏွယ္​
အဘယ္​မွာလဲ         အသည္​းလကၤာ
လိပ္​ျပာပန္​းၾကယ္​      ဝိညာဥ္​တြယ္​ရာ
မဟုတ္​ပါ​ေလာ      ကဗ်ာမည္​သည္​
မ်က္​ရည္​တစ္​စက္​      စာတစ္​ရြက္​မို႔
ခဲခက္​တင္​စား    အယူမွားသည္​့
​ေခ်ာက္​ျခားစရာ     သင္​့ကဗ်ာကို
ငါမဖတ္​ဘူး  အိုအ႐ူး။

ကဗ်ာဆရာ      ထိုအခါမွ
စုပ္​တသႏွင္​့       ဘဝမရိွ
အဘိဓမၼာ    ယြင္​းပ်က္​႐ွာ​ေသာ
လကၤာတင္​စား    သူ႔အနားမွ
စကားမဆို      မ်က္​ႏွာအိုျဖင္​့
​ေ႐ွ႕ကိုလွမ္​း​လ်က္​     လမ္​းခြဲထြက္​၍
ခြက္​ထိုးခြက္​လန္​    တိုက္​​ေလသတည္​း။ ။

​ေဒါင္​းႏြယ္​​ေဆြ
``မိုး​ေသာက္​လကၤာပန္​းကဗ်ာမ်ား´´စာအုပ္​မွ