Sunday, March 4, 2018

က်ိန္​စာသင္​့​ေသာ လက္​မ်ား
[ကဗ်ာခိုး​ေသာ သီခ်င္​း​ေရးသူ..သို႔]
❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆


ကဗ်ာကို​ေတး   သီခ်င္​း​ေရးသည္​
က​ေလးရယ္​သံမ်ားႏွယ္​တည္​း။

နတ္​သွ်င္​​ေနာင္​့​ေတး   နဝ​ေဒးပ်ိဳ႕
စာဆို႔လက္​ရာ    ပန္​းကဗ်ာကို
လကၤာသူခိုး    သူမိုက္​မ်ိဳးတို႔
​ေစာင္​းႀကိဳးပဲ့တင္​   သီခ်င္​းျပင္​၍
ထင္​​ေပၚ​ေက်ာ္​ၾကား   ``ငါတကား´´ဟု
သူမ်ားဦး​ေႏွာက္​    ထုတ္​ယူ​ေဖာက္​ကာ
​ေကာက္​က်စ္​စဥ္​းလဲ     အသံမြဲျဖင္​့
​ေလထဲမွာ​ေအာ္​     တ​ေၾကာ္​​ေၾကာ္​လွ်င္​
ဝင္​့​ေပ်ာ္​ပလႊား     ​ေမာ္​​ေမာ္​ႂကြားလည္​း
ငါကားစိတ္​ပ်က္​    ႐ွက္​ႀကီး႐ွက္​စြာ
လက္​ကိုတံုးဆင္​့     က်ိန္​စာသင္​့​ေအာင္​
ဓားႏွင္​့ပိုင္​းပိုင္​းျဖတ္​ခ်င္​တကား။ ။

ဆရာ​ေဒါင္​းႏြယ္​​ေဆြ
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;::::::::";;;;;;;:::::::::::;;;;;;;;;;;;;;::;;:;;:;;:;:;:;;

ပိုးဟပ္​ျဖဴႏွင္​့  ပင္​့ကူနီ
❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆

ပိုးဟပ္​ျဖဴလွ်င္​
စာအုပ္​စင္​ၾကား     တိုးဝင္​သြားလ်က္​
သူ႔တြက္​ဘာမွ်     သုံးမက်​ေသာ
​ေလာက​ေရးရာ     စာမ်က္​ႏွာႏွင္​့
ကဗ်ာက်မ္​းႀကီး      ရြံမုန္​းတီးစြာ
ဖ်က္​ဆီး​ေခ်မြ        အားမရ​ေသး
ကပ္​တြယ္​​ေမွးကာ    လြန္​ကဲစြာလွ်င္​
တိုင္​တြင္​ခ်ိတ္​ထား     အက်ႌမ်ားႏွင္​့
ပိုးသားပုဝါ        ကတၱီပါမ်ွ
မက်န္​ရ​ေအာင္​     ညအ​ေမွာင္​ထဲ
မိုက္​႐ူးရဲျဖင္​့      ကိုက္​ျ​ဖဲဆုတ္​ျဖတ္​  တတ္​​ေလသည္​။

ပင္​့ကူနီကား
ခန္​႔ညားတည္​ၿငိမ္​      ပိုးႀကိဳးအိမ္​သြယ္​
ပရိယာယ္​ျဖင္​့       အသင္​့​ေစာင္​့စား
ပိုးဟပ္​မ်ား၏       ယြင္​းမွားလိမ္​​ေကာက္​
​ေသြးနည္​း​ေၾကာက္​​ေသာ     ဦး​ေႏွာက္​တို႔အား
ကိုက္​​ေဖာက္​စားကာ       သူသာအျမဲ
​ေအာင္​ပြဲႀကိမ္​ၾကမ္​ ခံသတည္​း။

အို...ပင္​ကူနီ
အတီ​ေ႐ွးက    ဓမၼစဥ္​လာ
ဆံုးျဖတ္​ပါမူ     ပိုးဟပ္​ျဖဴကား
သနားစရာ      သတၱဝါတည္​့
သင္​သာ ငမိုက္​     တိုက္​ခိုက္​ဆိုးဝါး
တစ္​ပါးသူ႔သက္​    ရက္​စက္​လွစြာ
သတ္​ျဖတ္​ပါလည္​း      ငါတစ္​မူကား
သင္​အား ခ်ီးက်ဴး      ဂုဏ္​ဘြဲ႔ထူးပင္​
ႏွင္​းဆက္​ခ်င္​၏     အိမ္​တြင္​​ေနလ်က္​
အိမ္​ကိုဖ်က္​၍      အိမ္​့က်က္​သ​ေရ
ဆုတ္​ယုတ္​​ေစကာ     ​ေတြ႔ရာဖ်က္​ဆီး
မိုပ္​လံုးႀကီးသူ       ပိုးဟပ္​ျဖဴအား
စား​ေလ ​ေသာက္​​ေလ     တိုက္​ခိုက္​​ေလ​ေတာ့
​ေျမႏွင္​့​ေကာင္​းကင္​     တရားခြင္​ဝယ္​
အသင္​သည္​သာ     မဟာသူရဲ​ေကာင္​း
ျဖစ္​ခဲ့​ေၾကာင္​းကို        ႏွစ္​​ေထာင္​းျသဘာ
​ေထာက္​ခံပါသည္​.......
သစၥာ​ေသြး​ေရာင္​  လႊမ္​းသတည္​း။ ။

မိုး​ေသာက္​လကၤာပန္​းကဗ်ာမ်ား မွ
​ဆရာ​ေဒါင္​းႏြယ္​​ေဆြရဲ႕ ကဗ်ာ​ေပါင္​းခ်ဳပ္​မွကူးယူတင္​ျပပါသည္​။ ။
::::;;;;;;;;;;;;;:::::::::;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
အစ္​မ May Ooထံမွကူးယူ​ေသာ ကဗ်ာပါ

မည္သူမဆုိ မ်ွေဝ share ယူႏုိင္ပါသည္

အိပ္မက္မျပယ္မီ
💫🌟💫🌟💫🌟💫
[ တည္ထြင္မႈႏွင့္ အစဥ္အလာ]

{ ၁ }
႐ွာၾကသည္တည့္ ၊
ေဖြလွည့္အိပ္မက္ ၊ တေမွးစက္မ်ွ
ပင့္သက္ေလးလံ ၊ သန္းယံသႏြဲ
မေဝခဲြတတ္ ၊ ေၾကကဲြျမစ္ကမ္း
မ်က္ရည္လ်ွမ္းျဖင့္ ၊ ' နာမ္ ' ရြက္ဖြင့္၍
လြင့္ခဲ့ေမ် ာေမ် ာ ၊ ငုိရင္းေမာမွ
" ေသာက " ေသာင္ဦးေတြ႔ရသည္ ။  ။

{ ၂ }
မေရာက္မီက ၊ ေဇာလ်လ်လည္း
" ေသာက " ေသာင္ဦး ၊ မဆန္းထူးၿပီ
အ႐ူးစိတ္တူ ၊ ကဲ့ရဲ႕သူတုိ႔
ရယ္မူရယ္ၾက ၊ တဒဂၤဝယ္
ငုိၾကငုိမိ ၊ ေနာက္က်ိက်ိ ႐ွင့္
လာဘိခရီး ၊ တဝက္နီးမွ
ျပန္ၿပီးလွည့္ေကြ႕ ၊ ေဖြမေတြ႕ႏုိး
ဇေနာင့္စုိးျဖင့္ ၊ ကုိးရာမဲ့ဆည္
ယုံၾကည္ခ်က္ကင္း ၊ ဆန္႔က်င္ျခင္းတြက္
ငုိရင္းရယ္ရမိေသးသည္ ။  ။

{ ၃ }
ေျသာ္.. အျပင္ရံကား ၊ သ႑န္မာေက် ာ
သေဘာေဝဖန္ ၊ ခက္ခဲရန္တည့္
ျပန္တေျပာင္းေျပာင္း ၊ ေအာင္းတေျမ့ေျမ့
႐ွာရင္းေဝ့လည္ ၊ ႐ွည္ခဲ့ဇာတ္ေၾကာ
ေမ် ာခဲ့ဇာတ္အိမ္ ၊ ႀကိမ္ခဲ့ဇာတ္ၾကမ္း
ႏြမ္းရင္းလည္းႏြမ္း ၊ ပမ္းရင္းပမ္း၍
လွမ္းလည္းလွမ္းခဲ့ ၊ တလမ္းငဲ့ေကြ႕
တလမ္းေတြ႕ျပန္ ၊ မဟန္ေခ်ဘူး
တဖန္ကူးမိ ၊ ေဖြမ႐ွိမွ
ေလသည့္ဝိညာဥ္ ဝမ္းနည္းသည္ ။  ။

{ ၄ }
မွားခဲ့သည္ကုိ
ဒုိးယုိစီးက် ၊ မ်က္ရည္စျဖင့္
ေလာင္းခ်ေဆးေၾကာ ၊ ရအံ႕ေလာဟု
ေတြးေမာေၾကကဲြ ၊ တျဖစ္လဲခဲ့ ။
႐ွာဆဲနိဂုံး ၊ မဆုံးနိဒါန္း
ေၾကာင္ေတာင္ကန္းသုိ႔ ၊ သဲပန္းေမတၱာ
ပြင့္ကဗ် ာကုိ ၊ သစၥာခ်ိန္ခြင္
ေရြး, စက္တင္ရန္ ၊ ျငင္းဆန္သူႏွင့္
ရယ္သူႏွင့္တည့္ ၊ ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီ
ခ်ဥ္ဆီ႐ုိးတြင္း ၊ သည္းခံျခင္းကား
ပတ္ၾကားေျမအက္ ၊ ပူေလာင္ခက္သုိ႔
သိရက္ႏွင့္ေဝး ၊ ေတြးရက္ႏွင့္ေခါင္
ေႏွာင္ရက္ႏွင့္လြတ္ ၊ ရင္ျပင္းမြတ္မ်ွ
က်င္ဆြတ္ႏွလုံး နာက်ည္းသည္ ။  ။

{ ၅ }
ပင့္ကူအိမ္ေျမႇး ၊.မဆုံးေသးမုိ႔
ေဝးသီေခါင္ၾကဴ း ၊ ေလ်ွာက္ရဦးမည္
ၾကာ႐ွည္ထီးထီး ၊ ခရီးၾကမ္းၾကမ္း
ဝိညာဥ္လမ္းမ ၊ ႐ုပ္ဗီဇ၏
ၫႊန္ျပတည္ထြင္ ၊.မုိးေသာက္တြင္မွ
နားေခ်ရအံ႔ ၊ ေ႐ွ႕မွဟန္႕တား
ေမွာင္ရိပ္မ် ားႏွင့္ ၊ ေက် ာ္ၾကားဟန္ေဆာင္
ေရေရာင္ျပက္ျပက္ ၊.တံလ်ွပ္ပြက္သည့္
ဂယက္သေရာ္ ၊.သင္းတုိ႔ေသာ္မူ.
" တဲြေခၚမရ ၊ ေနရစ္ၾကေလာ့."
လမ္းမျဖဴ းျဖဴ း ၊.ၾကံ့ ၾကံ့ ကူး၍
ေျခဦးမဖဲ့ ၊ ေ႐ွ႕တဲ့တဲ့ သုိ႔
မငဲ့ဆက္ဆက္ ၊ လွမ္းခ်င္းတက္မွ
အိမ္မက္ေျပးေပ် ာက္ ျပယ္ေပမည္ ။  ။

ေဒါင္းႏြယ္ေဆြ


မည္​သူမဆိုလြတ္​လပ္​စြာ ျဖန္​႔​ေဝႏိုင္​ၾကပါ​ေစသတည္​း


ရင္​ခြင္​သစၥာ

No comments:

Post a Comment