အက်ည္​းတန္​​ေသာ အလွပဆံုးျမင္​ကြင္​း ❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆ မုန္​တိုင္​းက်​ေသာ္​ ည အ႐ုပ္​ဆိုး အိပ္​လန္​႔ႏိုးခဲ့ တိုး​ေဝွ႔​ေလျပင္​း ရဲတင္​းတစ္​​ေထာင္​ ခုတ္​​ေလ​ေယာင္​သို႔ ​ေညာင္​အိုပင္​ႀကီး ခိုင္​ၿဖီးက်စ္​လ်စ္​ ​ေရ​ေသာက္​ျမစ္​တို႔ အ​ဆစ္​လိုက္​ျပဳတ္​ အငုတ္​သာက်န္​ ဖြာဖြာလန္​အက္​ တြဲလ်က္​​ေညာင္​့႐ွင္​ နတ္​စင္​လည္​းၿပိဳ ​ေက်းငွက္​ငိုၾက ဤမိုးညတြင္​.... ​ေသာကဇာတ္​အိမ္​ ဖြဲ႔ၾကၿပီ။ ​ေညာင္​ပင္​ပိ၍ ​ေသသည္​့သ႐ုပ္​ ႏြားသားအုပ္​မ လဲက်ညိဳမဲ(မည္​း) ဇီးတြဲလြဲျဖင္​့ ​ေသပြဲဝင္​ရ တဒဂၤတြင္​ ဘဝဟူသည္​ မတည္​ပိုင္​စိုး မျမဲမ်ိဳးတည္​ ကံဆိုးၾကမၼာ သူ႔လက္​ရာကို.... ဘယ္​မွာႀကိဳတင္​ သိအံ့နည္​း။ မုန္​တိုင္​းလြန္​​ေျမာက္​ တစ္​မိုး​ေသာက္​​ေသာ္​ ခုန္​​ေပါက္​ႏြားငယ္​ သားသူငယ္​သည္​ ​ေနျခည္​ရႊန္​းပ စိမ္​းျမျမက္​ခင္​း အိပ္​စက္​ျခင္​းမွ လြန္​႔ရင္​းလူးလာ ခြာကို​ေျမႇာက္​လ်က္​ ပက္​လက္​​ေကာ့ကန္​ ​ေနာက္​ျပန္​​ေ႐ွ႕တိုး ကၿကိဳးကပီ နရီစည္​းကိုက္​ အၾကည္​ဆိုက္​ရာ ဤဆည္​းဆာကို ဘယ္​မွာသို႔လွ်င္​ ျပစ္​တင္​႐ႈတ္​ခ် က်ည္​းတန္​စြဟု ​ေဒါသလကၤာ သင္​့အံ့နည္​း။ မိခင္​ခ​မ်ာ ခႏၶာခ်ဳပ္​ၿငိမ္​း ဇာတ္​သိမ္​းခဲ့ဘိ တစိုးစိမွ် မသိခဲ့ျငား သားငယ္​ႏြားလွ်င္​... ​ေသသည္​ ႐ွင္​သည္​ ျဖစ္​တည္​ ခ်ဳပ္​ပ်က္​ သူ႔အတြက္​ကား တရားမျမင္​ ​ေပ်ာ္​ရႊင္​​ေနရ ရႊန္​းပ​ေန​ေရာင္​ လူ႔​ေဘာင္​သာယာ ဤဆည္​းဆာသည္​ သစၥာအလင္​း ​ေဖာက္​ထြင္​းၾကည္​လင္​ ပီျပင္​လြန္​းစြ ျပယုဂ္​မွ်သာ သတၱဝါတစ္​ခု ကမၼျပဳသည္​့ အႏုသယ လူ႔ဘဝတြက္​ အလွပဆံုးျမင္​ကြင္​း တစ္​ရပ္​သာတည္​း။ ။ ​ေဒါင္​းႏြယ္​​ေဆြ ​ေဆးရံု​ေပၚတြင္​ ​ေရးသားခဲ့​ေသာ​ေနာက္​ဆံုးက​ဗ်ာစုမွ တစ္​ပုဒ္​ျဖစ္​သည္​။ ႐ႈမဝ႐ုပ္​စံုမဂၢဇင္​း ဇူလိုင္​ ၁၉၈၅