ႏိုးလ်က္​ႏွင္​့ အိပ္​​ေမာက်၍​ေနသူ ❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆❆ ခ်စ္​သူ႔အိပ္​မက္​ အဆိပ္​ခြက္​သည္​ ​ေနထြက္​​ေသာခါ နံ႔သာ,​ေရ​ေမႊး ျဖစ္​ႏိုင္​​ေသးလည္​း ငါ့​ေတးလကၤာ က​ဗ်ာ​ေစာင္​းႀကိဳး ႏိႈင္​းတိုင္​းမရ အိပ္​​ေမာက်၍ ​ေလာကက်ိန္​စာျဖစ္​ခဲ့၏။ က်ိန္​စာျပယ္​​ေအာင္​ ဟန္​​ေဆာင္​စိုးမိုး ​ေဒါသၿငိဳးျဖင္​့ တန္​ခိုးအာဏာ ဘယ္​အရာမွွ် ခ်ိဳျမသံသာ ငါ့လကၤာကို ​ေမတၱာဝိညာဥ္​မသြင္​းႏိုင္​။ ငါ့လက္​​ေခ်ာင္​းအား နီ​ေမာင္​း​ေသာ​ေသြး ပူ​ေႏြး​ေသာအသည္​း စမ္​း​ေရထဲမွာ ​ေဆး​ေၾကာပါလည္​း လြန္​႔လွာမလႈပ္​ ဇာတ္​​ေၾကာင္​းျမႇဳပ္​၍ ​ေက်ာက္​႐ုပ္​အသြင္​ ၿငိမ္​သက္​ခ်င္​၏။ အ​ေပၚယံမွ ဘဝဇာတ္​စင္​ အလွျပင္​လည္​း အျမင္​​ေမွာက္​မွား ​ေခ်ာက္​ကမ္​းပါးဝယ္​ တရားနက္​နဲ အသိလြဲၾက ​ေလာကငိုသံ ဆူဆူညံကို ရယ္​သံအျဖစ္​ ဇြတ္​ႏွစ္​​ေျပာင္​းလြဲ ဇာတ္​​ေခါင္​းကြဲလ်က္​.... ငရဲကိုပင္​ နိ​ဗၺာန္​ထင္​​ေသာ္​ ငါလွ်င္​မထ အိပ္​​ေမာက်၍ ​ေဒါသက်ိန္​စာ ငါ့က​ဗ်ာကို ရင္​မွာသိုသိပ္​ အိပ္​​ေစတကား။ ။ ​ေဒါင္​းႏြယ္​​ေဆြ ႐ႈမဝ႐ုပ္​စုံမဂၢဇင္း/ႏိုဝင္​ဘာ ၁၉၆၃